Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάσαμε και την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Πολλοί μαθητές, οι γονείς τους, αλλά και ιατρικό προσωπικό τίμησαν με την παρουσία τους την μεγάλη αυτή ημέρα μνήμης και τιμής...
Εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας...
...απαγγείλαμε τα ωραία μας ποιήματα...
...τραγουδήσαμε...
Και του χρόνου!!!
«Χωρίς τη μνήμη δεν υπάρχει τίποτε. Μόνον όταν θυμάσαι, υπάρχεις στ΄ αλήθεια. Και μόνον όταν υπάρχεις στ΄ αλήθεια, είσαι στ΄ αλήθεια ελεύθερος»
Εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας...
...απαγγείλαμε τα ωραία μας ποιήματα...
...τραγουδήσαμε...
Και του χρόνου!!!
«Χωρίς τη μνήμη δεν υπάρχει τίποτε. Μόνον όταν θυμάσαι, υπάρχεις στ΄ αλήθεια. Και μόνον όταν υπάρχεις στ΄ αλήθεια, είσαι στ΄ αλήθεια ελεύθερος»
( Ελευθερία είναι η μνήμη μας. «Η μνήμη» όμως «όπου και να την
αγγίξεις πονεί», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης).
Αλίμονο, αν στερηθούμε τη μνήμη
μας.
«Πάνω σ΄ αυτή σα σε τεντωμένο σχοινί ισορροπούμε και υπάρχουμε».
«Χωρίς τη
μνήμη είμαστε σκιάχτρα ζωής, κίβδηλα όντα, υβρίδια της Βαλκανικής, της
Ανατολής, της Ευρώπης» και της παγκοσμιοποίησης.
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο
κομμάτι από το μέλλον» (Σεφέρης)
Αλήθεια, ποιος λαός και ποια φυλή στον
κόσμο, ύστερα από τόσους αιώνες μακροχρόνιας σκλαβιάς, θα μπορούσε να κρατήσει
άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά μέσα από τους κατατρεγμούς και τις
καταπιέσεις, στην ροή των αιώνων; Μέσα από τη δουλεία οι Έλληνες όχι μόνο
διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά συγκέντρωσαν μέσα τους
ηθικές και πνευματικές δυνάμεις ανυπολόγιστες, κρατώντας, «πάντα ανοιχτά πάντα
άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους»(Διονύσιος Σολωμός,
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, σχεδίασμα Β)
Η 25η
Μαρτίου αποτελεί διπλή γιορτή για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Εορτάζεται ο
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και ο ξεσηκωμός των υπόδουλων Ελλήνων κατά του τουρκικού
δυνάστη για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Είναι μια σημαντικότατη ημερομηνία για
την Νεότερη Ιστορία της Ελλάδας ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας. Από την
άλλη, η μητέρα μας όταν βρισκόμαστε στο Νοσοκομείο ή σε μια άλλη χώρα μάς
προτρέπει: «Πάρε μια εικόνα της Παναγίας μας παιδί μου μαζί σου ».
Βρίσκουμε
την Παναγιά μας με τα μύρια ονόματα, την Παναγιά τη βρεφοκρατούσα, τη
γιάτρισσα, την μοναδική στη Σαντορίνη Παναγιά του Καλού, την Παναγιά Γοργόνα
της Λέσβου, την Παναγιά του Προυσού Ευρυτανίας, αλλά και τόσες άλλες που
συμβολίζουν την Αιώνια Μητέρα τη «Μητέρα του Έθνους μας». Ο Ευαγγελισμός της
Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Στο απολυτίκιο της εορτής
ψάλλουμε: "σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο και του απ' αιώνος
μυστηρίου η φανέρωσις... ". Ο Σεφέρης μιλάει για την Παναγία στο ποίημά
του «Νεόφυτος ο Έγκλειστος» ως την «Υπέρμαχο Στρατηγό που είχε στα μάτια
ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης» και μπορεί στα σίγουρα να διαδίδει την
«ΕΛΠΙΔΑ» σε όλους μας . «Φως ιλαρόν αθανάτου πατρός», το Φως και «εν αυτώ ζωή
ην και η ζωή η το φώς των ανθρώπων». Το φως είναι η αρχή κάθε γενέσεως, φυσικής
και πνευματικής δημιουργίας
