Γιατί μόνο εμείς, οι Έλληνες, αντίθετα από τους βαρβάρους, δεν μετράμε ποτέ το πλήθος του εχθρού στη μάχη.
Αισχύλος
Με μεγάλη συγκίνηση, εορτάσαμε και φέτος στο σχολείο μας την επέτειο της
28ης Οκτωβρίου 1940.
Ας θυμηθούμε, μικροί-μεγάλοι, λίγα πράγματα για τα γεγονότα της εποχής...
Το 1939, βαριά σύννεφα πολέμου τυλίγουν την Ευρώπη. Πολλοί ευρωπαϊκοί
λαοί, με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, στενάζουν κάτω από τη βάρβαρη μπότα του
φασιστικού άξονα.
Στις 3 τα ξημερώματα, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα κόμης Γκράτσι,
επισκέπτεται αιφνιδιαστικά τον κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Μεταξά, και του
παραδίδει ένα τελεσίγραφο:
"…η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως
μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των
στρατευμάτων…εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήση αντίστασιν, η αντίστασις αύτη
θα καμφθή δια των όπλων"
στο οποίο, η απάντηση
του Μεταξά ήταν:
"τότε,
έχουμε πόλεμο...",
που θεωρήθηκε ως το ΟΧΙ, που βγήκε από το στόμα
όλων των Ελλήνων. Κι έτσι ξεκίνησε ο Πόλεμος, στην αρχή με τους Ιταλούς και
κατόπιν με τους Γερμανούς, με κατάληξη την τριπλή κατοχή στην Ελλάδα:
Γράφτηκαν
λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας των Ελλήνων, ώστε ο πρωθυπουργός της Μ.
Βρεταννίας, Ουίνστων Τσώρτσιλ, να πει:
“Στο εξής, δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούνε σαν ήρωες, αλλά
ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”
