Ανάσταση σημαίνει νίκη της ζωής επί του θανάτου, της αφθαρσίας επί
της φθοράς, της ελπίδας επί της απελπισίας, της Πίστης επί της αμφιβολίας.
Στην Ελληνορθόδοξη Παράδοση η Ανάσταση είναι
το μείζον γεγονός: νίκη του Θεού επί της αμαρτίας, νίκη του
θαύματος επί του στεγνού ορθολογισμού.
Καμιά νίκη πνευματική, εθνική, προσωπική δεν έρχεται αν δεν
προηγηθεί Αντίσταση. Αν παραδοθούμε στην απελπισία, στον ενδοτισμό, στη
μοιρολατρεία, τότε ας μην περιμένουμε την Ανάσταση. Ανά-σταση, αντί-σταση
βασίζονται ετυμολογικά στην «στάση». Εκφράζουν μία στάση ζωής. Στέκομαι
απέναντι στη ζωή, με διάθεση νίκης και όχι υποταγής. Διότι αν δεν πιστέψω εγώ ο
ίδιος στην Ανάσταση τότε στερώ από τον εαυτό μου τη μεγάλη ελπίδα. Ο Χριστός θα
αναστηθεί, αλλά εγώ θα μείνω κλεισμένος στο καβούκι της απόγνωσης ή της
αδιαφορίας μου.
Ανάσταση σημαίνει νοηματοδότηση του Ανθρώπου με την πραγματική έννοια της λέξεως Άνθρωπος: Ο άνω θρώσκων, εκείνος που ατενίζει ψηλά, θέλει να ξεφύγει από τα χοϊκά του όρια. Πάντα η πορεία του Ελληνισμού ήταν Σταυροαναστάσιμη. Σκοντάφτουμε, αλλά ξανασηκωνόμαστε όρθιοι. Και ελπίζουμε. Διότι πιστεύουμε πραγματικά ότι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ανάσταση σημαίνει νοηματοδότηση του Ανθρώπου με την πραγματική έννοια της λέξεως Άνθρωπος: Ο άνω θρώσκων, εκείνος που ατενίζει ψηλά, θέλει να ξεφύγει από τα χοϊκά του όρια. Πάντα η πορεία του Ελληνισμού ήταν Σταυροαναστάσιμη. Σκοντάφτουμε, αλλά ξανασηκωνόμαστε όρθιοι. Και ελπίζουμε. Διότι πιστεύουμε πραγματικά ότι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
(Κωνσταντίνος
Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων)
