Κάθε γιορτή του σχολείου μας αποτελεί μία μοναδική εμπειρία, κι αυτό γιατί απευθύνεται εκεί όπου υπάρχει περισσότερη ανάγκη για χαμόγελο, ελπίδα και κουράγιο, σε μαθητές που νοσηλεύονται!
Η εκδήλωση που με πολλή αγάπη ετοιμάσαμε για να τιμήσουμε την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 ήταν διαφορετική από κάθε άλλη χρονιά. Αντί να γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων, αποφασίσαμε να μεταφέρουμε το μήνυμα της ημέρας στους διαδρόμους των ογκολογικών κλινικών του Νοσοκομείου Παίδων "Η Αγία Σοφία", καθώς και στην είσοδο του Νοσοκομείου, ώστε να λάβουν μέρος και τα παιδιά των υπολοίπων κλινικών.
Το πρωί της Παρασκευής 24 Οκτωβρίου, οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού και Νηπιαγωγείου, μαζί με μουσικά όργανα, κατευθυνθήκαμε στις ογκολογικές κλινικές, κρατώντας μικρές ελληνικές σημαίες.
Εκεί μας υποδέχτηκαν με χαμόγελο οι γιατροί, οι νοσηλευτές και φυσικά οι νοσηλευόμενοι, που ανυπομονούσαν να παρακολουθήσουν τη μικρή μας γιορτή!
Η εκδήλωση ξεκίνησε με γνωστά, επίκαιρα τραγούδια που όλοι αγαπάμε όπως το "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του" και το "Κορόιδο Μουσολίνι".
Οι μελωδίες και οι φωνές των παιδιών γέμισαν τον χώρο με ζωντάνια και ενθουσιασμό και έσβησαν για λίγο τον ήχο των μηχανημάτων...
Ενδιάμεσα στα τραγούδια και σχετικά με αυτά, οι εκπαιδευτικοί μιλήσαμε, με απλά λόγια, για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν πραγματοποιήθηκε μια μικρή, συμβολική παρέλαση. Οι νοσηλευόμενοι μαθητές, κρατώντας σημαίες και τραγουδώντας το «Στης Πίνδου τα βουνά», περπάτησαν αργά στους διαδρόμους, με τη βοήθεια του προσωπικού και των γονέων τους. Ήταν μια παρέλαση της ψυχής κι ελπίδας...
Η επετειακή μας εκδήλωση ολοκληρώθηκε ψάλλοντας όλοι μαζί, περήφανα, τον Εθνικό μας ύμνο!
Η μικρή, αλλά ζεστή μας γιορτή, πραγματοποιήθηκε και στην είσοδο του Νοσοκομείου, όπου μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Διοικητής των Νοσοκομείων Παίδων Αθήνας, κ. Μίχας, η αναπληρώτρια Διοικήτρια, κ. Κανέλλου, μέλη του ΔΣ, Τομεάρχες, Προϊσταμένες, Διοικητικό προσωπικό, ιατροί, νοσηλευτές. Τραγουδήσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό τα αγαπημένα μας τραγούδια, με ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή από τους παρευρισκομένους.
Διαβάσαμε σύντομα κείμενα και αφηγήσεις για τα γεγονότα του 1940: για το μεγάλο «Όχι» που είπε η Ελλάδα, για τον ηρωισμό των στρατιωτών στα βουνά της Πίνδου, για τις γυναίκες που κουβαλούσαν τρόφιμα και πολεμοφόδια μέσα στο χιόνι, για την πίστη στην ελευθερία και την ειρήνη. Όλοι άκουγαν με προσοχή και συγκίνηση. Ήταν μια ζωντανή ιστορία που άγγιξε τις καρδιές όλων.
Εξίσου συγκινητική με προηγουμένως ήταν η συμβολική παρέλαση που πραγματοποιήθηκε, περήφανα, αυτή τη φορά με μαθητές των Παιδιατρικών κλινικών του Νοσοκομείου.
Τέλος, κι εδώ όλοι μαζί - μαθητές, εκπαιδευτικοί, προσωπικό και επισκέπτες - ψάλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο. Η συγκίνηση ήταν διάχυτη, τα μάτια πολλών γέμισαν δάκρυα, και όλοι νιώσαμε πως εκείνη τη στιγμή τιμούσαμε πραγματικά την πατρίδα μας, όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις αγάπης και ανθρωπιάς.
Ακολούθως, βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες με τη Διοίκηση και το προσωπικό του Νοσοκομείου. Όλοι χαμογελούσαν, και ήταν φανερό πως αυτή η απλή, ανθρώπινη γιορτή είχε αγγίξει τις καρδιές τους...
Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια ημερομηνία στο ημερολόγιο ή μια παρέλαση στην πλατεία. Είναι ένα μάθημα ζωής: να λέμε «όχι» σε ό,τι μας φοβίζει, να στεκόμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον, να μη χάνουμε το κουράγιο μας. Και ίσως, τελικά, αυτό να είναι το πιο σπουδαίο μάθημα που μπορεί να πάρει ένα παιδί.
Ήταν μια μέρα γεμάτη συγκίνηση, χαρά και υπερηφάνεια.
Φεύγοντας, όλοι νιώθαμε λίγο πιο πλούσιοι — όχι σε πράγματα, αλλά σε συναισθήματα. Και είμαστε σίγουροι πως οι ήρωες του ’40 θα ήταν περήφανοι για αυτή τη μικρή, αλλά τόσο μεγάλη, γιορτή μας.
