twitter
rss





 Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά..
Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών
  και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ' το προσκεφάλι τους
ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα 
και το ξεχνούσαν με τον ήλιο...

  
Φέρε το ξύλινο αλογάκι με την κόκκινη σέλα, 
να κυνηγήσουμε τους ίσκιους των νερών 
προτού μας προφτάσει το βράδυ με τα μεγάλα
παραμύθια της χειμωνιάτικης φωτιάς…

  
Δεν πάει καιρός που ο ήλιος κρεμούσε 
χρυσά κρόσσια στις πόρτες του δάσους…



ΑΛΛΟΤΕ διαβάζαμε τα μαθήματά μας, 
κάναμε την προσευχή μας
και λέγαμε πως δυό και δυό κάνουνε τέσσερα.
Τώρα, δυό λουλούδια και δυό αχτίνες δεν κάνουνε τέσσερα 
– κάνουνε την ψυχή μας. Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυό– κάνουν ένα Θεό. Κι ένας Θεός κάνει όλα.

Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει;
Ο δάσκαλος δεν ξέρει.
Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, 
σήμερα που ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.



Καλό καλοκαίρι!








Μια ακόμα δημιουργική χρονιά έφτασε στο τέλος της...
Το καλοκαίρι ήρθε και μαζί του έφερε παραμύθια και όμορφα τραγούδια.
Η μουσική ομάδα "ΗΧΟΜΥΘΟΙ" μας ταξίδεψαν και φέτος με τις υπέροχες μαλωδίες τους...



"Η Μελωδένια στη Μελωδοχώρα" 
Αυτή τη φορά, το παραμύθι μας είχε την αφηρημένη Μελωδένια, ένα πανύψηλο δέντρο, πουλιά, ξωτικά, αγαπημένα ζευγάρια, ψαρά, εφημεριδοπώλη, τον κύριο βιαστικό...


Κι όλοι μαζί έψαχναν να βρουν το μυστικό της ζωής και της χαράς...

 ...για να ξαναζωντανέψουν το μεγάλο δέντρο που σταμάτησε ν' ανθίζει...


Μαζί με τα παιδιά, προσπαθήσαμε να βρούμε τα μελωδικά μονοπάτια και το μυστικό της αγάπης...


Ταξιδέψαμε, ψάξαμε, τραγουδήσαμε...


...ώσπου στο τέλος τα καταφέραμε, και το δέντρο μας ξανάνθισε!

Με μια όμορφη ανθοδέσμη, ευχαριστήσαμε τους ΗΧΟΜΥΘΟΥΣ, που για μια ακόμη χρονιά μας έφεραν νότες και μύθους στο σχολείο μας και μας ενθουσίασαν!


Να είστε όλοι καλά!



Αστεία-αστεία, άλλη μία σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της!
Και για να δείξουμε την αγάπη μας στους μικρούς μας μαθητές και να τους ευχαριστήσουμε, σκεφθήκαμε να τους φτιάξουμε ένα όμορφο καλοκαιρινό ενθύμιο:

" Στου γιαλού τα βοτσαλάκια, κάθονται δυο καβουράκια..." λέει το τραγούδι. 
Εμείς, όμως, φέραμε, για χάρη των παιδιών, πολλά  καβουράκια στο σχολείο μας!

Φτιάχναμε...φτιάχναμε...

...μέχρι που η καβουροπαρέα μας έγινε πολύ μεγάλη...

...και γέμισε όλα τα θρανία μας! Καμαρώστε τα!



Σας άρεσαν, παιδιά; Λίγη υπομονή και θα γίνουν δικά σας!