twitter
rss


Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή μας που βρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου: Ο "Αντώνης που έφερε τον Ήλιο" , με συγγραφέα την εξαίρετη συνάδελφό μας Μαρία Δελλατόλα και εικονογράφηση της Λένας Σπάνια, που πρόσφερε ζωή στο περιεχόμενο.
Το βιβλίο έχει ως θέμα του τις ψυχικές διακυμάνσεις μιας οικογένειας που ο καρκίνος χτυπά ξαφνικά την πόρτα του σπιτιού τους, αλλά και την ηρωική στάση του πάσχοντος παιδιού, που μετατρέπει την απραξία σε πράξη, την μοιρολατρεία σε ελπίδα και τελικά καταφέρνει να ξαναφέρει το φως στη ζωή τους!
Στην παρουσίαση συμμετείχαν οι καλλιτέχνες: Πόλυς Κυριάκου (στιχουργός), Παντελής Θαλασσινός  (τραγουδοποιός), Γρηγόρης Πολύζος (συνθέτης), Μαρία Κρασοπούλου (ερμηνεύτρια) και ο Άρης Παπαϊωάννου από το δίκτυο Κέντρων Νέων Connect Your City.
Στην έναρξη της εκδήλωσης απηύθυναν χαιρετισμό οι:
Αναστασία Σταματέα - Βαρδουλάκη, Πρόεδρος του Συλλόγου "Η ΠΙΣΤΗ" και ο Σάββας Καλεντερίδης, Εκδότης- Συγγραφέας, ο οποίος μίλησε πολύ καρδιακά και μάλιστα μοιράστηκε μαζί μας περίπτωση θαύματος ίασης, που έζησε στον στενό, οικογενειακό του κύκλο...
Για το βιβλίο και την συγγραφέα, συνάδελφό μας μίλησαν με τα καλύτερα λόγια οι: Η Ελένη Μαυρογονάτου  (Εκπαιδευτικός-Ποιήτρια), ο Θέμις Ροδαμίτης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ Τήνου) και η Βιργινία Κοκκίνου (Αφηγήτρια παραμυθιών, Μεταφράστρια).
Η πολύ συγκινητική βραδιά έκλεισε με τραγούδια από τον Παντελή Θαλασσινό και χορογραφία, βασισμένη στο περιεχόμενο του βιβλίου.
Συγχαρητήρια, Μαρία! Καλοτάξιδο, κι ευχόμαστε να γίνει πηγή ελπίδας για πολλές-πολλές οικογένειες!








Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάσαμε και την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Πολλοί μαθητές, οι γονείς τους, αλλά και ιατρικό προσωπικό τίμησαν με την παρουσία τους την μεγάλη αυτή ημέρα μνήμης και τιμής...









Εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας...






...απαγγείλαμε τα ωραία μας ποιήματα...












...τραγουδήσαμε...






Και του χρόνου!!!



«Χωρίς τη μνήμη δεν υπάρχει τίποτε. Μόνον όταν θυμάσαι, υπάρχεις στ΄ αλήθεια. Και μόνον όταν υπάρχεις στ΄ αλήθεια, είσαι στ΄ αλήθεια ελεύθερος» 
( Ελευθερία είναι η μνήμη μας. «Η μνήμη» όμως «όπου και να την αγγίξεις πονεί», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης). 
Αλίμονο, αν στερηθούμε τη μνήμη μας. 
«Πάνω σ΄ αυτή σα σε τεντωμένο σχοινί ισορροπούμε και υπάρχουμε». 
«Χωρίς τη μνήμη είμαστε σκιάχτρα ζωής, κίβδηλα όντα, υβρίδια της Βαλκανικής, της Ανατολής, της Ευρώπης» και της παγκοσμιοποίησης. 
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» (Σεφέρης)
 Αλήθεια, ποιος λαός και ποια φυλή στον κόσμο, ύστερα από τόσους αιώνες μακροχρόνιας σκλαβιάς, θα μπορούσε να κρατήσει άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά μέσα από τους κατατρεγμούς και τις καταπιέσεις, στην ροή των αιώνων; Μέσα από τη δουλεία οι Έλληνες όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά συγκέντρωσαν μέσα τους ηθικές και πνευματικές δυνάμεις ανυπολόγιστες, κρατώντας, «πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους»(Διονύσιος Σολωμός,
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, σχεδίασμα Β)
Η 25η Μαρτίου αποτελεί διπλή γιορτή για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και ο ξεσηκωμός των υπόδουλων Ελλήνων κατά του τουρκικού δυνάστη για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Είναι μια σημαντικότατη ημερομηνία για την Νεότερη Ιστορία της Ελλάδας ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας. Από την άλλη, η μητέρα μας όταν βρισκόμαστε στο Νοσοκομείο ή σε μια άλλη χώρα μάς προτρέπει: «Πάρε μια εικόνα της Παναγίας μας παιδί μου μαζί σου ». 
Βρίσκουμε την Παναγιά μας με τα μύρια ονόματα, την Παναγιά τη βρεφοκρατούσα, τη γιάτρισσα, την μοναδική στη Σαντορίνη Παναγιά του Καλού, την Παναγιά Γοργόνα της Λέσβου, την Παναγιά του Προυσού Ευρυτανίας, αλλά και τόσες άλλες που συμβολίζουν την Αιώνια Μητέρα τη «Μητέρα του Έθνους μας». Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Στο απολυτίκιο της εορτής ψάλλουμε: "σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο και του απ' αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις... ". Ο Σεφέρης μιλάει για την Παναγία στο ποίημά του «Νεόφυτος ο Έγκλειστος» ως την «Υπέρμαχο Στρατηγό που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης» και μπορεί στα σίγουρα να διαδίδει την «ΕΛΠΙΔΑ» σε όλους μας . «Φως ιλαρόν αθανάτου πατρός», το Φως και «εν αυτώ ζωή ην και η ζωή η το φώς των ανθρώπων». Το φως είναι η αρχή κάθε γενέσεως, φυσικής και πνευματικής δημιουργίας

(αποσπάσματα από τον πανηγυρικό  της ημέρας, που εκφώνησε η συνάδελφος Dr Mαίρη Κουδούνα)















































(Το διαβάσαμε στον ιστότοπο: https://sifnaiko-fos.gr/το-έθιμο-της-κυρά-σαρακοστής-μάθετε-τι/ )



Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδιασταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεταιένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν «Κουκουράς», ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!
Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:
Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.

.Φτιάξτε τη μαζί με τα παιδιά
Συστατικά
  • 3 κούπες αλεύρι
  • 1 κούπα αλάτι
  • 1 κούπα νερό
  • μπαχαρικά για διακόσμηση όπως γαρύφαλλο ή μαχλέπι
Εκτέλεση
Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο το οποίο βοηθούσε «τους παλιούς» να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι, επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια –επειδή προσευχόταν– και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο. Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάσταση και σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Εκτός από χαρτί, η κυρά-Σαρακοστή μπορεί να φτιαχτεί επίσης από ύφασμα, αλλά και από ζυμάρι. Εγώ, την φτιάχνω με αλατόζυμο, ένα ωραίο υλικό που επειδή έχει πάρα πολύ αλάτι δεν χαλάει για πάρα πολύ καιρό – έχει τις ιδιότητες του πηλού ή της πλαστελίνης. 
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160° C στον αέρα.
  • Βάζουμε τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη.
  • Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι φτιάχνοντας το σώμα, τη φούστα, το πρόσωπο, τα πόδια της, τη διακοσμούμε όπως θέλουμε και τη βάζουμε σε ένα ταψί το οποίο έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
  • Ψήνουμε για 20 με 30 λεπτά.  Μας ενδιαφέρει να στεγνώσει και όχι να «ψηθεί».
Tip
Πρόκειται για μια εύκολη ζύμη η οποία για να φτιαχτεί μπορεί να θέλει και λίγο ακόμα νερό το οποίο προσθέτουμε λίγο-λίγο.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ! 


(Συνταγή: Άκης Πετρετζίκης)
Πηγή: www.infokids.gr